61-74

• Τσελφές, Βασίλης
• Παρούση, Αντιγόνη

Οι εκπαιδευτικές δομές της Γενικής Εκπαίδευσης (ΓΕ) αποτελούν κοινωνικές/πολιτισμικές υποδομές με μακρόχρονη και παγκόσμια παρουσία. Οι δομές αυτές, όπως και κάθε δομή που αντέχει στο χρόνο, τείνουν να αναπαράγουν εσωτερικά τον εαυτό τους, μέσω της διαχείρισης των μέσων που τα δρώντα υποκείμενα έχουν στη διάθεσή τους. Στην εργασία αυτή θεωρούμε ότι τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές αποτελούν συνειδητά δρώντα υποκείμενα των εκπαιδευτικών δομών. Στη βάση αυτή επιχειρούμε να συλλέξουμε τεκμήρια που ενισχύουν την υπόθεση ότι: οι δομές της σημερινής ΓΕ έχουν εξασφαλίσει τη σταθερότητά τους διαχειριζόμενες στο εσωτερικό τους εικονικά μέσα (που στην περίπτωση των αντικειμένων των Φυσικών Επιστημών δεν έχουν ουσιαστική σχέση με πραγματικά υλικά, επιστημονικά και τεχνολογικά μέσα) και αναπαράγοντας «σχολικά» σχήματα και υποκριτικές πρακτικές συνδεδεμένες με τη διαχείρισή τους. Αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε η στροφή της εκπαίδευσης προς τους στόχους του Επιστημονικού και Τεχνολογικού Γραμματισμού, στόχους σχετικούς με την παραγωγή σχημάτων και πρακτικών χρήσιμων στην καθημερινή ζωή, είναι σοβαρά παγιδευμένη.

• Educational sciences
• Physical sciences

• Εκπαίδευση

διδακτικές και μαθησιακές πρακτικές, φυσικές επιστήμες, γενική εκπαίδευση

Περιέχει βιβλιογραφία, Το άρθρο περιέχεται στο ειδικό αφιέρωμα: "Αλληλεπιδράσεις εκπαιδευτικής έρευνας και πράξης στις Φυσικές Επιστήμες"

1. Gatto, J. T. (2005). Dumping us down. The hidden curriculum of compulsory schooling. Canada: New SocietyPublishers.Paroussi, A., & Tselfes, V. (2008). Shadow theatre and physics in early childhood teachers’ education. Educationand Theatre, 9, 83-94.Patsadakis, M. (2003). Educational practices of teachers and students in the teaching/learning of Sciences. Ιn D.Krnel (ed.), Proceedings, ESERA (European Science Education Research Association), Summer School 2002 (pp. 163-174). Ljubljana: University of Ljubljana, Faculty of Education.Pickering, A. (1995). The mangle of practice. Chicago: The University Chicago Press.Psillos, D., Tselfes, V., & Kariotoglou, P. (2004). An epistemological analysis of the evolution of didacitcalactivities in teaching-learning sequences: the case of fluids. International Journal of Science Education, 26(5), 555-578.Sewell, W. (1992). A theory of structure: Duality, agency, and transformation. The American Journal of Sociology,98, 1-29.Tselfes, V., & Paroussi, Α. (2009). Science and theatre education: A cross-disciplinary approach of scientific ideasaddressed to student teachers of early childhood education. Science & Education, 18, 1115-1134.Van Eijck, M., & Roth, W-M. (2007). Keeping the local local: recalibrating the status of science and TraditionalEcological Knowledge (TEK) in education. Science Education, 91,926-947.Τσελφές, Β., & Παρούση, Α. (2009). Θεατρική αφήγηση επιστημονικών ιδεών: Αφορμή για μια διαλεκτικήπροσέγγιση της μάθησης. Κριτική Επιστήμη & Εκπαίδευση, 9, 33-57.Τσελφές, Β., & Παρούση, Α. (2010). Η «εικονικότητα» της εκπαιδευτικής πράξης και η περίπτωση τηςδιδασκαλίας-μάθησης των Φυσικών Επιστημών. Επιστημονική Επετηρίδα Παιδαγωγικού Σμήματος Δ.Ε.Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 22, 151-178.Τσελφές, Β. (2005). Η εκπαιδευτική δέσμευση και το «παιχνίδι» της νέας γνώσης: Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναιο δάσκαλος των φυσικών επιστημών;. Στο Κ. Βρατσάλης (επιμ.), Διδακτική εμπειρία και παιδαγωγική θεωρία (σ.157-174). Αθήνα: Νήσος.